Prolog.

"Kochaj, a będziesz kochany, bo miłość oczyszcza, 
uzdrawia i naprawia wszelkie zło uprzednio popełnione." 
Tomasz a Kempis

      Tyle razy zastanawiała się nad tym, co w nim takiego jest, że przyciągał ją do siebie niczym magnes. Przez te wszystkie lata szkoły usłyszała z jego ust tak wiele docinek i przezwisk. Nie pamiętała ich teraz, jednak była pewna, że ktoś z lepszą pamięcią niż ona mógłby napisać o tym pokaźnych rozmiarów tomik.

Ruda, mądrala, marchewka. To jedne z najpopularniejszych.  Teraz, gdy tak się do niej zwracał, zawsze wprawiał ją w dobry nastrój, przypominając te piękne, szczęśliwe, bezproblemowe czasy dzieciństwa i nauki w Szkole Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie.

W tej chwili było już inaczej. Niebezpiecznie. Na wyspach brytyjskich panoszył się Lord Voldemort, który z jakiegoś głupiego i niezrozumiałego dla niej powodu postanowił zwerbować ją i jej męża w swoje szeregi. Nie wystarczyła mu jedna odmowa. Musieli jeszcze dwa razy stoczyć walkę na śmierć i życie, gdyż on z sobie tylko znanych powodów pragnął mieć ich w zgrai śmierciożerców.

Westchnęła lekko i spojrzała jeszcze raz na śpiącego tuż obok niej męża. James Potter leżał z jedną ręką zarzuconą nad głową, drugą zwisającą z łóżka. Zawsze tak spał. Jakby szukał chłodniejszego miejsca. Te jego dziecięce przyzwyczajenia. Jest słodki, zwłaszcza kiedy śpi. Klatka piersiowa jej męża, unosiła się i opadała w równomiernym tempie, usta pozostawały lekko rozchylone. Na jego twarzy malował się błogi spokój, którego ona niestety nie czuła.

Coś ją niepokoiło. Od wielu tygodni czuła, że stanie się coś złego. Nigdy nie zawracała sobie głowy jakimiś wróżbami czy przeczuciami. Intuicją kierowała się bardzo rzadko, najczęściej przy warzeniu eliksiru. Nie wierzyła w żadne przepowiednie, ale skoro sam Albus Dumbledore tak zrobił, to chyba i ona powinna.

Syriusz zapewniał ich, że są bezpieczni, że nic złego nie może im się stać. Zbliżała się Noc Duchów, a ona nigdy nie lubiła tego święta. James tak bardzo cieszył się na ten dzień. Zabierze Harry'ego na spacer i zbieranie cukierków, a ona w tym czasie weźmie długą kąpiel i przygotuje kolację.

Westchnęła lekko po raz kolejny i przewróciła się na drugi bok, by spojrzeć na śpiącego w łóżeczku pod oknem synka. Leżał w pozycji niemalże identycznej jak jego ojciec. Małą dłonią obejmował drewniany szczebelek w łóżeczku, które podarował im Glizdek po tym, jak poinformowali przyjaciół, że będą mieli dziecko.

Spoglądając na zegarek stojący na szafce nocnej, zdała sobie sprawę, że nie spała już od dobrej godziny. Niepokój przeszywał jej serce i myśli, powodując bezsenność. Nie powinna się tak zamartwiać. Musi przestać, bo to nie ma sensu. Odwróciła się z powrotem do męża i przytuliła do jego boku. Powoli się uspokajała i wyrównywała oddech.

Przy nim czuła się bezpieczna. Jeśli tylko będą razem i będą mieli takich wspaniałych przyjaciół, nie mają powodu do zmartwień. 

_______________________________________________________

BETA - brak.

Witam wszystkich bardzo serdecznie na moim nowym blogu. Tematyka jest dość dobrze znana i oklepana, wiem o tym bardzo dobrze, mimo to podejmę się tego wyzwania i spróbuję napisać historię życia Lily i Jamesa Potterów, taką jaką ja sobie wyobrażam. 

Pewnie niektórzy się zdziwią, że po raz kolejny powracam do tej tematyki. No cóż, jest to pierwsza tematyka jaką się zajęłam, a z tego co widzicie, nic nie wychodzi mi lepiej. Brałam się za wiele innych blogów, pisałam opowiadania fantastyczne i obyczajowe, i za każdym razem natrafiałam na pewną ścianę, która za nic w świecie nie chciała przepuścić mnie dalej, przez co zawsze musiałam się poddać i nie dokończyć opowiadania.

Mam nadzieję, że skoro wracam do tematyki potterowskiej, dam radę napisać tę historię do końca. Trzymajcie za mnie kciuki.

Pozdrawiam serdecznie!

EDIT (09-12-1014) 
Rozdział zbetowany przez Degausser.